- انواع طرح های ساختاری و محلی
طرح های ساختاری بر دو گونه اند:
الف- طرح ساختاری شهرستان: برای حوزه اداری در مقیاس شهرستان
ب- طرح ساختاری شهر: برای نواحی و شهرهای بزرگ تابع شهرستان
طرح های محلی نیز بر سه گونه اند:
الف- طرح های منطقه شهری: برای بخش های مختلف شهرهایی که تحت پوشش یک طرح ساختاری هستند و همینطور برای بخش های کوچکی که طرح ساختاری ندارند مانند شهرهای کوچک و نیز نواحی روستایی؛
ب- طرح های نواحی مداخله: برای نواحی در مقیاس نسبتآ کوچک که به یک اقدام کل نگر و در یکدوره کوتاه مدت نیاز دارند:
پ- طرح های موضوعی: برای پرداختن به جنبه های خاصی از برنامه ریزی فضایی.
در پایین درج شده است
-
- محتوای طرح های ساختاری
طرح های ساختاری در واقع تصمیمات و سیاست های کلان یک ناحیه (عمومآ در مقیاس یک شهرستان) را برای بیست تا سی سال آینده تعیین می کنند و در اختیار مقامات محلی و عموم مردم آن ناحیه قرار می دهند. بنابراین تعیین سیاست های کلان در اینگونه طرح ها باید بگونه ای باشد که با تغییرات احتمالی در آ ینده در عرصه های علمی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، و … قابلیت اجرایی خودرا حفظ کنند. به همین علت این طرح ها تنها به موضوعات کلی و زیربنایی می پردازد. از سوی دیگر، همواره راه برای انجام مطالعات دقیق تر در هنگام تهیه طرح های محلی و نیز امکان تغییر در سیاست های کلی طرح های ساختاری وجود دارد (پیتر نیومن و دیگران، 1387،ص.66).
طرح های ساختاری در انگلستان در واقع حلقه واسط بین برنامه ریزی های ملی منطقه ای در سطح محلی(شهرها) هستند که توسط دولت مرکزی تهیه شده و تصویب و ابلاغ می گردند. پس از ابلاغ این طرح ها هر یک از شوراهای شهر می باید یک برنامه(طرح) خاصی برای توسعه شهر خود تهیه کند که شرایط و شرح خدمات آن توسط حکومت محلی(شورای شهر) تهیه می شود. طرح های محلی می باید سیاست گذاری های کلان طرح های ساختاری را مدنظر قرار دهند و البته مجازند در خصوص شهر خود هر گونه تصمیم گیری مقتضی را، مشروط بر رعایت سیاست های کلان ملی، اتخاد نمایند(بری کالینگورس، ١٣٨٧،ص.106 ).
در طرح های ساختاری سیاست های کلان ملی انگلستان در حوزه توسعه شهری در آیین نامه هایی که آنها را آیین نامه سیاست های برنامه ریزی- Planning Policy Guidance Notes – می نامند تصویب و به حکومت ابلاغ می گردند(پیترنیومن و دیگران ،1387،ص.65)
در آئین نامه های سیاست های برنامه ریزی مرتبط با طرح های ساختاری به دو دسته از آئین نامه های مرتبط با توسعه همه جانبه شهری برخورد می کنیم: آئین نامه های موضوع محور و آئین نامه های پهنه- محور. آئین نامه های موضوع- محور به مباحثی چون کمربندهای سبز، مسکن، بافت های تاریخی و امثالهم می پردازند؛ در حالی که آئین نامه های پهنه محور مرتبط با مقیاس بوده و شامل راهنمایی هایی در حوزه مسائل منطقه ای و امثالهم می باشند (پیترنیومن و دیگران ،1387،ص.65).
طرح های ساختاری بطور عمده بشکل گزاره های نوشتاری(سیاست گذاری و تعیین ضوابط کلی) و نیز طرح های شماتیک و نمودارها (به عوض نقشه های مرسوم در طرح های جامع) تهیه، تصویب و ابلاغ می گردند(بری کالینگورس، ١٣٨٧،ص.106).
-
- محتوای طرح های محلی
طرح های محلی از تنوع گسترده ای برخوردارند. طرح های ساختاری چارچوبی کلی را برای تهیه طرح های محلی در اختیار قرار می دهند و طرح های محلی، سیاست های طرح های ساختاری را با دقت و تفصیل هرچه بیشتر تبیین می کنند. این طرح ها، همچنین، عموم مردم را از مقاصد و تصمیمات مدیران و مسئولان شهری و فراشهری، و نیز مالکان زمین را از احتمال بروز تغییراتی در منافع شان مطلع می نمایند. مسئولیت دیگر طرح های محلی هدایت هدفمند فعالیت های عمرانی و کسب و کار به سوی عرصه های مناسب است. به همین دلیل طرح های محلی همیشه با نقشه های دقیق و گزارش کتبی همراه هستند.
ویژگی های طرح های ساختاری- محلی ( طرح های توسعه یکپارچه)
ویژگی های طرح های ساختاری- محلی و مجموعه آنها تحت عنوان طرح های توسعه یکپارحه شهری و منطقه ای را می تو.ن به قرار زیر بر شمرد :
- طرح های ساختاری – محلی اسنادی برای تصمیم گیری ها، برنامه ریزیها، مداخلات و یا نظارت بر آنها هستند؛
- این طرح ها اهداف، سیاست ها و راهکارهای مداخله در فضای زیست انسانی را مشخص می نماید
- در مجموعهاین طرح ها نحوه و روش های متناسب مااخلات در فضا در سطوح مختلف یعنی اینکه چه کاری، چگونه، چه موقع و در کجا باید انجام شود به شکلی دقیق و در قالب نقشه های دقیق، نمودارها و اسناد کتبی عرضه می شوند؛
